Pijama ilə Çalışmaq – Başqa Bir Şey

0
Pijama ilə Çalışmaq - Bir Başqa Şey

Pijama ilə Çalışmaq – Başqa Bir Şey

Bəzi işləri görmək üçün niyə bəlli bir yerə, bəlli bir saatda və bəlli bir geyimdə getməyə məcburuq? Evimizdə, isti yatağımızda, pijamalarımızla çalışsaq olmazmı? Əgər doğru və uyğun işi seçərsək niyə olmasın?

Unutmadınızsa, sizə daha öncə İş Görüşməsində Soruşula Biləcək Ən Maraqlı 11 Sualı anlatmışdım ha. “Dörd fil bir maşına necə sığar?” tərzində suallar. Gəlki indi belə soruşulmur. Daha çox “Bir Boeing 747-yə neçə dənə stolüstü tennis topu sığar?” tipli sualarla qarşılaşırıq. İndi sizə bu tip suallar soruşmayan bir şirkətdən bəhs edəcəyəm. Bu şirkət sizə iş görüşməsində sual soruşmur. Çünki birbaşa işi verir. Şirkətin heç bir ofisi yoxdur və 230-a qədər işçisi dünyanın 170 fərqli şəhərində yaşıyır. Aralarındakı əlaqə üçün e-mail də işlətmirlər. Yaxşı, bəs nə edirlər? Gerçək həyatdakına bənzər şəkildə söhbət edirlər, çatlaşırlar, ya da bloq üzərindən xəbərləşirlər. Bunlar zatən bloqqərlərin bloq yaza bilməsini sağlayan WordPressi yaradan şirkətdir. Yəni internetdəki hər 4 web saytından birinin çalışmasını sağlayan WordPress.

Bəs pijamaylamı çalışırlar? Bunu bilə bilmərik, ancaq şirkət çalışanlarından birinin yazdığı kitaba görə “şalvarsız” çalışdıqları kəsindir: The Year without Pants – Şalvarsız bir il. Önəm verdikləri məsələlərdən bir dənəsi müştəri məmnuniyyəti. Kitabın yazarı şirkətdəki işinə başladıqdan sonra bir ara “mutluluq mühəndisi” olaraq görəv almışdı. Bu ünvan mənə özünə “Chief Happiness Officer” diyən bir yoldaşımı xatırlatdı. Yeni nəsil şirkətlərdə çalışanların da, müştərilərin də mutluluğu hər şeydən öndə gəlir.

“The Intern” filmində müştəri şikayətlərini dinləyərkən tanış olduğumuz xarakter, əslində şirkətin qurucusu və yönəticisi. Yəni rəhbəri! Amma qurduğu şirkətdə dik deyil, yastı bir iyerarxiya var. Ona görə də çalışan yoldaşlarıyla yan-yana oturub onların etdiyi işi etməkdən çəkinmir. Ya da şirkətinin içində velosipedlə dolaşmaq ona olan sayğının azalmasına gətirmir.

Filmin biraz abartdığınımı düşünürsünüz? O zaman bir də Mark Zukerberqin ofisinə baxaq. Əslində özünə aid bir ofisi yoxdur. 12.000 çalışanı olan və hər gün 1 milyarddan çox insanın işlətdiyi Facebookun qurucusu və rəhbərinin bir pişiyi belə yoxdur. Hərkəslə eyni ortamda, eyni masa və kürsüdə çalışır. Toplantı otağının divarları şüşədən. Çünki açıqlıq və şəffaflıq qurum mədəniyyətinin bir parçasıdır.

Bu gün hələ bir çox yerdə geçərli olan yönətim anlayışı əslində geçən yüzillərdə icad edildi. Sənaye çağında… Fabriklər kimi, banklar kimi şirkət quruluşlarının ehtiyaclarını qarşılamaq üçün ortaya çıxdı. Yəni bir-birinə bənzəyən və təkrar edən işləri görmək üçün. O günlər üçün yaradılan quruluşu bu gün hələ davam etdirməyə çalışdıqda ortaya belə bir mənzərə çıxır: Çalışanların 70 %-i işindən nifrət edir. Xoşlanmadıqları məkanlarda çalışır. Uşaqlara belə uyğulanmaması gərəkən anlamsız qaydalara uymaq zorundadırlar. Əgər bir az qalıbsa belə içlərindəki yaradıcılıq və məhsuldarlıq yavaş-yavaş ölür.

Deloitte-un 1982-ci il və sonralarda doğulmuş adamlarla apardığı “Y Quşağı Araşdırması”-na görə Türkiyədəki çalışanların 54 %-i, yəni yarısından çoxu iki il içində mövcud işlərini buraxmayı düşünür. Çünki çalışanlar gərəkdiyində liderlik edə bilmək, elastik çalışa bilmək istəyir. Sadəcə maaş almaq üçün deyil, eyni zamanda həyatlarına, gördükləri işlərə anlam qata bilmək üçün çalışmaq istəyir. Çünki bilgi çağındayıq. Ən azından keçid edirik. Artıq sadəcə çalışanlar deyil; gerçəkdən yaradanlar, dizayn edənlər, düzəldənlər, “maker”lər var.

Bunlar üçün “başqa bir şey” görmək gərəkdir. İndi sizləri bu başka bir şeyi çox gözəl bacaran bir komandayla tanış etmək istəyirəm. Edelkrone komandası.

Yenidən bir kəşfə ehtiyacımız var, sorğulamağa ihtiyacımız var. Eynilə burada illərdən bəri etməyə çalışdığımız kimi.

Edelkrone məhsul inkişaf etdirən yenilikci bir şirkətdir. Qurucusu Kadir Köymeni illər öncə paylaşmağa başladığı After Effects və Premiere Pro dərslərindən tanıyırdım. Video produksiyasına maraqlı hər kəs kimi mən də kameralarım üçün internetdə aksessuar ovuna çıxtığım bir dönəm tam istədiyim kimi praktik və fonksional məhsullar yaradan bir firma diqqətimi çekmişdi. Sadəcə məhsulun özü deyil, onu tanıtmaq üçün hazırlanan İngiliscə web saytı və içindəki video da gözəl hazırlanmışdı. Firmanı biraz daha araşdırınca mərkəzinin Ankarada, qurucusunun da Kadir olduğunu öyrənib çox şaşırmış və sevinmişdim. Amma məni daha da çox sevindiren nöqtə Kadir və komandasının istehsal zamanını bir YouTube kanalından paylaşmağa başlaması oldu.

YouTube kanalında sadəcə məhsul yaradılması zamanını görmürsünüz. İstehsalın verdiyi həyəcanı hiss edirsiniz. Ofisde pijamayla çalışmırlar bəlkə, amma ondan daha rahat olduqlarını görürsünüz. Çalışanların arasındakı ilişkilərə baxtığınızda dik deyil, yastı bir ierarxiyanın olduğunu anlayırsınız. Sadəcə məhsul yaratmırlar. Yönəticilik tərzini, aralarındakı yetki dağıtımını da yaradırlar. Gördükləri işi sadəcə pul qazanmaq üçün deyil, özlərinin və başqalarının həyatına anlam qatmaq üçün də edirlər. Onların hekayəlerini böyük bir həyacanla izləyirəm, sizə də hərarətlə tövsiyə edirəm.

Dünya dəyişir. Nəsillər dəyişir. Geyimlər dəyişir. Bəzi işləri, başqa bir şeyləri etmək üçün yararlandığımız alətlər dəyişir. Hər işin evdən pijamayla görülməsi mümkün deyil, ancaq zatən mən də “pijamayla çalışmaq” deyərkən əslində yeni nəsil bir çalışma mədəniyyətinə vurğu etmək istəyirəm. İşi və həyatı dəngəli aparmaq. İşini sevərək görüb ürətdən olmaq. Yaratdıqlarıyla başqa insanları və dolayısıyla özünü mutlu etmək.